Kritik anlarda 'hayat kurtaran araç' kask

Kritik anlarda 'hayat kurtaran araç' kask

Kaskların "hayat kurtarıcı araçlar" haline gelmesinin nedeni, bilimsel olarak makul yapıları ve gelişmiş yastıklama ve şok emme prensipleridir. Piyasadaki yaygın binicilik kaskları temel olarak bir dış kabuk, bir yastıklama katmanı, bir iç astar katmanı, bir takma aparatı ve gözlüklerden oluşur.

Kaskların ilk savunma hattını oluşturan kabuk, genellikle polikarbonat, karbon fiber vb. gibi sert malzemelerden yapılır. Bu malzemeler, tıpkı sağlam bir kalkan gibi mükemmel darbe direncine ve aşınma direncine sahiptir ve dış nesnelerden gelen doğrudan darbelere etkili bir şekilde direnebilir, keskin nesnelerin içeri girmesini önleyebilir ve kafa için en dış korumayı sağlayabilir.

Tampon tabaka, kaskın çekirdek kısmıdır ve genellikle genişletilmiş polistiren (EPS) ve genişletilmiş polipropilen (EPP) gibi köpük malzemelerden yapılır. Bir kaza meydana geldiğinde ve kafaya bir darbe geldiğinde, tampon tabaka hızla etkisini gösterecektir. Örnek olarak EPS malzemesini ele alırsak, içindeki benzersiz petek benzeri mikro yapısı sıkıca düzenlenmiş enerji süngerlerine benzemektedir. Darbe kuvveti altında, petek duvarı bükülecek, katlanacak veya hatta kırılacaktır; bu, darbe enerjisini emmenin anahtarıdır. Mikro yapının her deformasyonu darbe enerjisini tüketir ve dönüştürür, onu termal enerji gibi diğer enerji biçimlerine dönüştürür ve başa iletilen darbe kuvvetini etkili bir şekilde azaltır. Profesyonel testlere göre, EPS yüksek hızlı darbe sırasında darbe enerjisinin çoğunu emebilir, başa iletilen kuvveti orijinal seviyesinin %20'sinden daha aza indirerek baş yaralanması riskini büyük ölçüde azaltır. Aynı zamanda, tampon tabaka darbe kuvvetini eşit olarak dağıtabilir. Darbe noktası kaskın belirli bir bölgesinde yoğunlaştığında, kaskın yapısal özellikleri sayesinde darbe kuvvetini çevreye yayarak, aşırı lokal kuvvetin kafada oluşturacağı yaralanmaların önüne geçilmiş olur.

İç astar katmanı genellikle yumuşak kumaş veya süngerden yapılır ve esas olarak kullanım konforunu artırmak, aynı zamanda teri bir dereceye kadar emmek ve baş ile kask arasındaki sürtünmeyi azaltmak için kullanılır. Bir aparat takmak, kaskın başa güvenli bir şekilde takılmasını sağlayarak şiddetli bir darbe durumunda düşmesini önler. Yaygın olarak kullanılan aparatlar arasında kayışlar, tokalar vb. bulunur. Gözlükler, gözleri kum fırtınaları, böcekler, sıçramalar vb. gibi etkenlerin neden olduğu hasarlardan koruyabilir. Aynı zamanda, sürücünün gece veya olumsuz hava koşullarında görüşünün netliğini de artırabilirler.


Veriler, kaskların önemini açıkça anlamamızı sağlayacak en güçlü kanıttır. İlgili yetkili kurumların araştırmalarına göre, kaskları doğru şekilde takmak, bisiklet kazalarında kafa yaralanmalarının oranını %70, ölüm oranını ise %40'ın üzerinde azaltabilir. Bu, kask takmanın kazalarda ciddi yaralanma riskimizi önemli ölçüde azaltabileceği anlamına gelir. Kask takmadan kafa yaralanması oranı, kask takmaya göre 2,5 kat, ölümcül yaralanma oranı ise kask takmaya göre 1,5 kat daha yüksektir. Bu çarpıcı verilerden, kaskların sürücülerin hayat güvenliği üzerindeki muazzam koruyucu etkisini sezgisel olarak görebiliriz.